Przejdź do zawartości Rehabilitacja po złamaniu kości ramiennej Centrum2022-03-05T13:05:53+01:005 marca, 2022|Urazy|0 komentarzy Złamanie kości ramiennej stanowi do 1,5% wszystkich złamań kostnych. Istnieje wiele przyczyn tego urazu, choć najczęściej wskazuje się upadek z wysokości lub wypadki komunikacyjne i związane z uprawianiem sportów ekstremalnych. Leczenie przebiega standardowo, jak w przypadku innych złamań. Jedynie przy [...] Wieloodłamowe złamanie kości ramiennej Centrum2020-06-22T09:46:36+02:0022 czerwca, 2020|Fizjoterapia|0 komentarzy Wieloodłamowe złamanie kości ramiennej jest urazem skomplikowanym i wymagającym odpowiedniego leczenia. Stosuje się stabilizację wewnętrzną, która zapobiega przemieszczaniu się odłamów i zapewnia ich stabilizację. Zawsze nieodłącznym elementem leczenia jest fizjoterapia. Szacuje się, że złamania trzonu kości ramiennej stanowią do około [...] Page load link
Złamanie kości śródręcza i palców ręki. 2021-05-14. Ręka składa się z nadgarstka, śródręcza oraz palców. Kości nadgarstka ułożone są w dwóch rzędach. Tuż obok nich, w centralnej części ręki, znajdują się kości śródręcza. Jest ich 5, każda z nich łączy się stawowo z paliczkiem bliższym odpowiadającego palca.
Zespól bolesnego barku nie jest jednym konkretnym schorzeniem. Bolesny bark obejmuje wiele zbliżonych do siebie objawów, które mogą pochodzić z kilku różnych struktur obręczy rozpoznanie lekarskie powinno określać przyczynę dolegliwości, tj. definiować strukturę, w obrębie której występuje dana kogo występuje problem bolesnego barku?Bóle barku rozpoznaje się najczęściej u osób powyżej 40 roku życia, które wykonują prace powyżej poziomu ramion. Drugą grupą ryzyka są sportowcy angażujący obręczą barkową – tj. tenisiści, siatkarze, osoby uprawiające crossfit i dyscypliny są przyczyny bólu barku?Ból może wynikać z ostrego urazu lub zmian przeciążeniowych kumulujących się w czasie. Do przyczyn urazowych zalicza się:– naderwanie lub zerwanie mięśnia – najczęściej ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego lub bliższego przyczepu ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia,– uszkodzenie obrąbka stawu ramiennego, najczęściej wskutek zwichnięcia głowy kości ramiennej,– złamanie bliższej nasady kości ramiennej,– podwichnięcie w stawie barkowo-obojczykowym,– złamanie przyczyn bólu barku na tle przeciążeniowym lub przewlekłym zalicza się:– zmiany zwyrodnieniowe stawu ramiennego i/lub barkowo-obojczykowego,– tendinopatie czyli choroby ścięgien mięśni (najczęściej ścięgien stożka rotatorów),– niestabilność stawu ramiennego,– zapalenie kaletki podbarkowej,– zmiany zapalne spowodowane chorobami układowymi,– bark zamrożony z ograniczeniem bólu barku z innymi nieprawidłowościamiJeśli odczuwasz ból barku, powinieneś także pamiętać o tym, że ból w tej okolicy może nie mieć pierwotnego źródła w strukturach obręczy barkowej. Tzw. ból rzutowany może być zlokalizowany w okolicy barku, ale wynikać z choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego. Ucisk korzenia nerwowego wywołuje wtedy objawy promieniowana do kończyny górnej. Cechą szczególną dla tego rodzaju patologii jest zmienność objawów zależna od ustawienia głowy i szyjnego odcinka kręgosłupa. W zaawansowanych przypadkach ciężkie postaci „dyskopatii” szyjnej mogą generować stały bólu barku – jakie badaniaPrzewlekłe bóle barku nieustępujące po próbie rehabilitacji oraz ostre urazy barku zawsze wymagają konsultacji ortopedycznej. Lekarz wykona szereg testów sprawdzających stan poszczególnych struktur wchodzących w skład obręczy barkowej. Ważne w ocenie są także badania obrazowe:Zdjęcie RTG barku w minimum dwóch projekcjach – pomaga ocenić stan kości i wykluczyć złamania,Badanie USG barku (dynamiczne) – ocena tkanek miękkich, ścięgien i aparatu torebkowo-więzadłowego podczas ruchu ramieniem,Rezonans magnetyczny barku – ocena obrąbka i chrząstki stawu ramiennego,Artrografia rezonansu magnetycznego – najbardziej dokładna ocena obrąbka i chrząstki stawu ramiennego,Tomografia komputerowa – potrzebna w diagnostyce i planowaniu leczenia operacyjnego złożonych urazów obręczy barkowej (głównie złamań) i ciężkich urazów wygląda leczenie zespołu bolesnego barku?Wybór metody leczenia zależy od przyczyny bólu zdiagnozowanej podczas wizyty lekarskiej. Ostre urazy barku u osób uprawiających sport powinny być leczone operacyjnie. Pozwala to dokonać precyzyjnej naprawy uszkodzeń, dzięki czemu sportowiec ma szansę w pełni powrócić do uprawianej dyscypliny i pełnych obciążeń treningowych. Leczenie zachowawcze urazów barku częściej stosuje się u osób starszych i prowadzących siedzący tryb życia. Wszystko zależy jednak od rodzaju kontuzji, rozległości urazu, indywidualnych uwarunkowań anatomicznych operacyjne urazów barkuDo najczęściej wykonywanych zabiegów operacyjnych należą:– szycie zerwanego stożka rotatorów,– zaopatrzenie uszkodzeń obrąbka panewki stawu ramiennego,– naprawa zerwanego bliższego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia,– artroskopowe oczyszczanie ścięgien stożka rotatorów,– plastyka wyrostka barkowego łopatki (leczenie zespołu ciasnoty podbarkowej),– synowektomia – wycięcie nadmiaru zmienionej patologicznie błony maziowej,– wszczepienie endoprotezy stawu zachowawcze bólu barkuLeczenie obejmuje rehabilitację, ostrzykiwanie osoczem bogatopłytkowym PRP, a w razie występowania silnego bólu podanie blokady sterydowej do wybranych struktur (np. kaletki podbarkowej). 1.2. Definicja i epidemiologia złamań nadkłykciowych kości ramiennej 5 1.3. Anatomia dalszego końca kości ramiennej 7 1.4. Patomechanizm złamań nadkłykciowych kości ramiennej 12 1.5. Diagnostyka obrazowa i klasyfikacja złamań nadkłykciowych kości ramiennej 14 1.6. Przebieg procesów zrostu złamanej kości w znkr u dzieci 18 1.7. Fizjoterapia MM Opublikowany 3 lutego 2018 Złamanie nasady bliższej kości ramiennej Z łamania bliższego końca kości ramiennej są częstą przypadłością i stanowią 5% wszystkich złamań. Urazy tego typu dotyczą raczej starszych pacjentów, zwłaszcza z osteoporozą. Najczęstszą przyczyną złamań tego typu jest upadek na wyprostowaną rękę. U młodszych osób, aby doszło do tego złamania najczęściej musi pojawić się uraz o dużej energii. Leczenie złamania wymaga stworzenia warunków umożliwiających gojenie się kości i tkanek miękkich. Najbardziej optymalną do tego pozycją jest ułożenie anatomiczne, które umożliwia maksymalne odzyskanie funkcji kończyny górnej. Większość złamań tego typu nie wymaga dodatkowej stabilizacji chirurgicznej, często wystarczy temblak, który umożliwi wczesną rehabilitację i osiągnięcie dobrej funkcji stawu. Złamania z przemieszczeniem wymagają rekonstrukcji, ponieważ nieleczone narażone są na duże prawdopodobieństwo znacznego ograniczenia funkcjonowania stawu. Najbardziej znana definicja przemieszczenia mówi o 1 cm przesunięcia pomiędzy fragmentami lub 45˚ różnicy między nimi w porównaniu z normalnym ustawieniem kości. Zwykłe zdjęcie RTG często nie daje możliwości dobrej oceny linii złamania, dlatego żeby dokładnie obejrzeć złamanie posiłkujemy się tomografem komputerowym. Ogólna prognoza powrotu stawu do pełnego funkcjonowania zależy od wielu czynników, tj: Typ złamania (typ Neer’a) Wiek pacjenta Ogólny stan zdrowia Oczekiwania pacjenta Gotowość pacjenta do poddania się długiej rehabilitacji Możliwość przywrócenia stabilności złamania poprzez zabieg chirurgiczny Złamania tego typu z reguły wymagają co najmniej 1 roku do pełnego wyleczenia. PROTOKÓŁ REHABILITACYJNY PO ZŁAMANIU NASADY BLIŻSZEJ KOŚCI RAMIENNEJ, OBOJCZYKA, ŁOPATKI Protokół ten w pierwszej fazie nakierowany jest na utrzymanie zakresu ruchu, następnym zadaniem jest stopniowe budowanie siły w środkowym etapie aż do końca procesu rehabilitacyjnego. Dzień 1-3 tygodni Ćwiczenia nadgarstka/ręki/palców Zgięcie/wyprost łokcia, pronacja/supinacja Ćwiczenia obręczy barkowej Ćwiczenia ustawienia łopatki Ćwiczenia wahadłowe (wymachy) Pasywne ruchy w możliwym zakresie we wszystkich kierunkach o ile ruch jest tolerowany – Nie przeciążać i nie rozciągać 3-6 Tygodni Łagodne ćwiczenia izometryczne w pozycji neutralnej o ile ból pozwala Pozbycie się temblaka Rozpocznij ćwiczenia wspomagane, aby zapewnić ruch w stawie ramienno-łopatkowym, bez przenoszenia ruchu na ruch łopatki względem klatki piersiowej – Nie przeciążać i nie rozciągać 6 Tygodni + Podążaj w kierunku ćwiczeń czynnych w pełnych zakresach Rozpocznij wzmacnianie mięśni stożka rotatorów (bezbolesne) Ćwicz w łańcuchach zamkniętych Rozpocznij rozciąganie torebki Rozpocznij ćwiczenia proprioceptywnej Wszelkie ostre zaburzenia ruchu powinny być kierowane do specjalisty. Ćwiczenia fazy pooperacyjnej Powrót do codziennych aktywności: Kierowanie samochodem: 8-12 tyg Pływanie stylem klasycznym: 6-12 tyg Podnoszenie: lekkie rzeczy można zacząć w 6 tyg, unikaj podnoszenia ciężkich przedmiotów przez 6 miesięcy Powrót do pracy: siedząca praca – 6 tyg, praca manualna – decyzja lekarza. Post Views: 22 804 Autor Fizjoterapia MM Portal skierowany do fizjoterapeutów i pacjentów. Mogą Cię zainteresowaćZmiana rozwija się w przynasadach kości długich, zaś jedną z częstszych lokalizacji jest przynasada bliższa kości ramiennej czy kość piętowa. Ten rodzaj cysty kostnej nie daje objawów. Nie pojawiają się ani dolegliwości bólowe, ani objawy ogólne. Można wyróżnić dwa rodzaje torbieli samotnej kości. To postać aktywna i
Złamanie kości ramiennej może nastąpić w części bliższej (w obrębie głowy i szyjki ramieniowej), w części środkowej oraz w okolicy stawu łokciowego. Złamania bliższego końca kości ramiennej są charakterystyczne dla osób starszych i mogą mieć związek z osteoporozą. Powoduje je zwykle upadek na wyciągniętą rękę. Wówczas pojawia się ból i obrzęk barku, utrudnione są ruchy. Kończynę należy unieruchomić poprzez przybandażowanie jej do klatki piersiowej. Leczenie jest w tym wypadku zachowawcze i ambulatoryjne. spis treści 1. Rodzaje i objawy złamań kości ramiennej 2. Diagnoza i powikłania przy złamaniu kości ramiennej 1. Rodzaje i objawy złamań kości ramiennej Zobacz film: "#dziejesienazywo: Dlaczego warto robić screening?" Złamania części środkowej (trzonu) u osób dorosłych powstają po bezpośrednim urazie, a złamania wieloodłamowe – po pośrednim lub po upadku na osłabioną kończynę. Objawy złamania kości ramiennej to: ból, obrzęk i zniekształcenie ramienia. Przy udzielaniu pierwszej pomocy należy zwrócić uwagę na ruchy nadgarstka i palców rąk oraz dobre unieruchomienie odłamów za pomocą szyny Kramera czy przybandażowania kończyny do klatki piersiowej przy zgiętym stawie łokciowym. Ten typ złamania wymaga leczenia operacyjnego. Złamania w pobliżu stawu łokciowego najczęściej spotykane są u dzieci. Złamanie i krwiak, jaki powstaje, mogą wpływać na krążenie krwi. Jeśli zaburzenia krążenia trwają długo, może pojawić się przykurcz niedokrwienny, co prowadzi do ciężkiego kalectwa. Po unieruchomieniu kończyny należy skontaktować się jak najszybciej z lekarzem. U dorosłych najczęściej stwierdza się złamania śródstawowe, wymagające leczenia operacyjnego z anatomicznym odtworzeniem powierzchni stawowej. 2. Diagnoza i powikłania przy złamaniu kości ramiennej Podczas diagnozy złamania lekarz ustala przyczynę urazu. Musi wziąć pod uwagę prawdopodobieństwo osteoporozy. Ponadto określa się, czy doszło do innych uszkodzeń. Lekarz sprawdza puls oraz stan nerwów w ręce. Jeśli zaobserwuje obrażenia nerwów lub naczyń krwionośnych, konsultuje się z ortopedą. Zwykle do diagnozy złamania wystarczy zdjęcie rentgenowskie, ale w trudniejszych przypadkach konieczna jest tomografia komputerowa. Jeśli doszło do złamania, należy liczyć się z ryzykiem powikłań. Do uszkodzenia nerwów dochodzi aż u 21-36% pacjentów. Ponadto niekiedy zdarza się, że przy skomplikowanych złamaniach następuje utrudnienie w dopływie krwi. W rezultacie pacjent odczuwa ból i sztywnienie w ramieniu. W takim przypadku konieczny może być zabieg chirurgiczny. Kolejnym powikłaniem po złamaniu kości ramiennej jest nieprawidłowy zrost kości. Prognoza dla pacjenta zależy w dużym stopniu od rodzaju złamania, przyczyny urazu, a także wieku i stanu zdrowia chorego. Starsi pacjenci nie wracają już do stanu sprzed złamania. Celem leczenia i rehabilitacji jest w ich przypadku uzyskanie funkcjonalnego zakresu ruchu. Powrót do pełni sił zajmuje zwykle przynajmniej rok, ale zrost kości następuje w ciągu 6-8 tygodni. Złamaniom nie sposób zapobiec w stu procentach, ale ryzyko urazu można zmniejszyć. Osoby, u których zdiagnozowano osteoporozę, powinny zacząć leczenie. W ten sposób zwiększają swoje szanse na uniknięcie złamania. Ponadto warto w miarę możliwości uważać na siebie. Wchodzenie na niestabilne stołki lub drabinki to nie najlepszy pomysł, zarówno dla starszych, jak i młodych osób. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Dr n. med. Szymon Kujawiak Specjalista w dziedzinie ortopedii i traumatologii ruchu.Złamanie szyjki kości udowej. Złamania w obrębie szyjki kości udowej dotyczą najczęściej osób starszych i są konsekwencją upadków. Tego typu złamania niosą za sobą bardzo duże ryzyko powikłań, które wynikają z rozległości urazu oraz długotrwałego unieruchomienia. W konsekwencji złamań bliższej nasady kości udowej
Strona główna Zdrowie Kręgosłup, kości, stawy Złamanie kości udowej - przyczyny, objawy i leczenie Złamanie kości udowej to głównie problem osób starszych. Na złamanie kości udowej najczęściej narażone są kobiety po 60. roku życia. U nich zwykle dochodzi do złamań bliższego odcinka kości udowej: szyjki i okolicy międzykrętarzowej. Jakie są przyczyny i objawy złamania kości udowej? Na czym polega leczenie? Spis treściZłamanie kości udowej - przyczynyZłamanie kości udowej - objawyZłamanie kości udowej - badaniaZłamanie kości udowej - leczenieZłamanie kości udowej - postępowanie po operacji Złamanie kości udowej to złamanie typowe dla osteoporozy Na złamanie kości udowej najbardziej narażone są kobiety po 60. roku życia (według danych zdarza się to co piątej kobiecie po 60-tce). Złamanie kości udowej występuje dwa razy częściej u kobiet. Złamanie kości udowej - przyczyny U kobiet po menopauzie przyczyną złamania kości udowej jest upadek, tzw. złamania niskoenergetyczne – upadek z krzesła, z własnej wysokości. Na energię z upadku nakłada się dodatkowo brak estrogenów, który w ciągu kilku czy kilkunastu lat może spowodować utratę nawet 30 proc. masy kości. Niedobór estrogenów doprowadza do osteoporozy objawiającej się złamaniem kości, do którego dochodzi nawet przy wydawałoby się błahym upadku, np. z łóżka (jest to tzw. złamanie osteoporotyczne). Mężczyźni są mniej narażeni na złamania, bowiem ubytek masy kości przebiega u nich znacznie wolniej, ale też występują! Do złamania kości udowej może doprowadzić także niedołężność starcza – osłabiony wzrok, słuch, atrofia mięśni, choroby towarzyszące (np. choroby neurologiczne). Złamanie kości udowej może być również wynikiem przerzutów nowotworowych z prostaty u mężczyzn, sutka u kobiet i płuc u obu płci. Autor: Łukasz Markiewicz, fizjoterapeuta z Carolina Medical Center Łukasz Markiewicz, fizjoterapeuta z Carolina Medical Center Po wyjściu z szpitala pacjent niezależnie od zastosowanej metody leczenia operacyjnego (stabilizacja wewnętrzna złamania lub endoprotezy stawu biodrowego) powinien umieć się poruszać o kulach lub chodziku, znać podstawowe ćwiczenia oddechowe i przeciwzakrzepowe. W domu pacjenta trzeba zamontować nakładkę na sedes, materac przeciwodleżynowy, zamontować maty andypoślizgowe w łazience, zabezpieczyć brzegi dywanów, żeby przypadkiem nie potknąć się podczas przemieszczania. Pacjent przez 6 tygodni powinien chłodzić coldpackiem lub lodem miejsce pooperacyjne przez 15 min co 3 godziny. Kiedy leży w łóżku kończyna operowana powinna być ustawiona powyżej linii serca. Powinien także mieć założoną pończochę uciskową (przeciwzakrzepową). Pacjent może już w pierwszym tygodniu po operacji rozpocząć rehabilitację. Jeżeli stan pacjenta nie pozwala na dotarcie do placówki, może rozpocząć ją w warunkach rehabilitacji domowej jest usamodzielnienie w aktywnościach dnia codziennego – zmianie pozycji w łóżku, siadaniu z pozycji siedzącej, wstawaniu z łóżka, chodzeniu o kulach, czy ćwiczenia przygotowujące do chodzenia po schodach. Dodatkowo pacjent wykonuje ćwiczenia izomoteryczne mięśni kończyn dolnych, żeby zapobiec zanikom mięśniowym, ćwiczenia oddechowe i przeciwzakrzepowe. Jeżeli pacjent jest w stanie dotrzeć do placówki rehabilitacyjnej, w pierwszych tygodniach, wykonywane są ćwiczenia bierne, które zwiększają zakres ruchomości w stawie, ćwiczenia izometryczne z pomocą elektrostymulacji mięśniowej, które mają zapobiegać zanikom mięśniowym, drenaż limfatyczny kończyny dolnej, kiedy pacjent ma obrzęk kończyny operowanej. Podczas wizyty kontrolnej z lekarzem wykonywane jest zdjęcie RTG, na którego podstawie ustalany jest zrost kostny. Jeżeli wszystko goi się standardowo, pacjent zaczyna obciążać do granicy bólu operowana kończynę. Zwiększa się także zakres ruchomości w stawie biodrowym. Wprowadza się ćwiczenia z obciążeniem własnego ciała, następuje reedukacja chodu (na początku o kulach, później bez). Wzmacnia się mięśnie odpowiedzialne za prawidłowy stereotyp chodu. Złamanie kości udowej - objawy Jeśli dojdzie do złamania bliższej nasady kości udowej: pojawia się silny ból biodra i jego okolicy pacjent nie jest w stanie podnieść się z ziemi każda próba poruszenia nogą wywołuje dodatkowy silny ból uszkodzona noga jest zazwyczaj zgięta w biodrze, a stopa skręcona na zewnątrz Jeżeli dojdzie do przemieszczenia odłamków, można zaobserwować również nieznaczne „skrócenie” nogi. Złamanie kości udowej - badania W przypadku złamania kości udowej wykonuje się badanie RTG kości, a jeśli jego wynik jest niejasny – tomografie komputerową. Złamanie kości udowej - leczenie Złamanie szyjki kości udowej jest wyjątkowo niedobrym złamaniem, z niskim potencjałem gojenia i zrostu. U młodszych pacjentów z dobrym stanem biologicznym i niewielkim przemieszczeniem w stawie, w którym nie ma zmian zwyrodnieniowych, podejmuje się próbę zespolenia śrubami i płytami. W przypadku braku zrostu i niepowodzenia leczenia operacyjnego zakłada się sztuczny staw – endoprotezę. U osób starszych ze znacznym przemieszczeniem odłamów i osteoporozą leczeniem z wyboru jest także endoproteza. Złamania przezkrętarzowe (na odcinku kości pomiędzy szyjką i trzonem) wymagają również szybkiego zaopatrzenia operacyjnego, ale w tej okolicy potencjał zrostu jest dużo większy, dlatego pierwotnie podejmuje się decyzje o nastawieniu złamanych kości i zespoleniu śródszpikowym lub płytkami i śrubami. Ta okolica cechuje się dobrym i szybkim zrostem, dobrze rokuje. Złamanie kości udowej - postępowanie po operacji Po operacji pacjenci powinni wstawać z łóżka jak najszybciej, zwykle już następnego dnia po operacji, głównie po to, by zapobiec zakrzepicy żył, odleżynom i zastojowi płucnemu, który może odprowadzić do ciężkich zapaleń płuc, chodzenie rozpoczyna się możliwie jak najwcześniej, początkowo z pomocą chodzika, czasem z zakazem obciążania. Siadanie i zmiana pozycji w łóżku jest zalecana w ciągu 6 godzin po operacji. Po operacji niezbędna jest rehabilitacja. Złamanie kości udowej to najcięższe złamanie osteoporotyczne. 25 proc. osób wraca do sprawności i chodzi, 25 proc. osób umiera w ciągu roku, a 50 proc. osób pozostaje niesamodzielna lub z obniżoną sprawnością ruchową. Wysoka śmiertelność nie wynika ze złamania, ale powikłań. Najczęstsze to trudno gojące się odleżyny z powodu długotrwałego leżenia bez ruchu, zastój w krążeniu płucnym i nieprawidłowa wentylacja płuc sprzyjająca infekcjom i zapaleniom. Operacje nie są obarczone wysokim ryzykiem i powinny być wykonane jak najszybciej, w ciągu 24-48 godzin po złamaniu. Tylko wtedy można szybko spionizować i uruchomić pacjenta. Należy pamiętać, że po takim złamaniu należy rozpocząć leczenie osteoporozy – samo złamanie niskoenergetyczne pozwala już na postawienie podejrzenia osteoporozy. Monika Majewska | Konsultacja: lek. med. Łukasz Luboiński, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu w Carolina Medical Center Rozwiąż test o zdrowiu Więcej z działu Kręgosłup, kości, stawyTxOgPa.
złamanie nasady bliższej kości ramiennej zdjęcia
