W spółkach osobowych, zarówno prawa cywilnego (spółka cywilna), jak i prawa handlowego (spółki: jawna, partnerska, komandytowa, komandytowo-akcyjna) ustawowo uregulowana została kwestia podziału i wypłaty wygenerowanego w danym roku obrotowym zysku. W spółkach osobowych: cywilnej, jawnej, partnerskiej i komandytowej podziałowi podlega wynik finansowy brutto. Tego typu podmioty nie są bowiem zobowiązane do rozliczania się z podatku dochodowego – obowiązek ten ciąży na ich wspólnikach. Wyjątkiem jest spółka komandytowo-akcyjna, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Tego rodzaju spółka dokonuje podziału wyniku finansowego netto. Ponadto, identycznie jak spółki kapitałowe-osoby prawne (spółka z spółka akcyjna), ma ona obowiązek ustalania – stosownie do regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty, wpłaty – w terminie do 20. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni – zaliczek na podatek dochodowy oraz składania – w terminie do końca trzeciego miesiąca następnego roku – zeznania na formularzu CIT-8. Czytaj także: Spółki osobowe: zasady uczestniczenia wspólników w zyskach i stratach 1. Spółka cywilna W spółce cywilnej każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach (i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach), bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Umowa spółki może w inny sposób określać stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Może nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach, nie może jednak wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach. Ustalony w umowie stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się w razie wątpliwości także do jego udziału w stratach (art. 867 kodeksu cywilnego; dalej: Wspólnik może żądać podziału i wypłaty zysków dopiero po rozwiązaniu spółki. Jednak gdy spółka została zawarta na czas dłuższy, wspólnicy mogą żądać podziału i wypłaty zysków z końcem każdego roku obrachunkowego. 2. Spółka jawna i partnerska W spółkach: jawnej i partnerskiej (w stosunku do której zastosowanie znajdują odpowiednio przepisy o spółce jawnej) poszczególni wspólnicy posiadają prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczą w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie jego udziału (art. 51–52 oraz art. 89 kodeksu spółek handlowych; dalej: 3. Spółka komandytowa W spółce komandytowej komandytariusz (wspólnik, którego odpowiedzialność wobec wierzycieli ograniczona jest do wysokości sumy komandytowej) – co do zasady – uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do swojego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki. Zysk przypadający komandytariuszowi za dany rok obrotowy jest przeznaczany w pierwszej kolejności na uzupełnienie jego wkładu faktycznie wniesionego do wartości umówionego wkładu. W razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu (art. 123 Z kolei, w zakresie udziału komplementariusza (wspólnik, który wobec wierzycieli za zobowiązania spółki odpowiada bez ograniczenia) w zysku i stratach spółki zastosowanie mają odpowiednie przepisy dotyczące spółki jawnej (art. 51–52 w zw. z art. 103 § 1 I tak, każdemu komplementariuszowi przysługuje prawo do równego udziału w zyskach. Uczestniczy on w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział komplementariusza w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach (jednak umowa spółki może zwolnić go od udziału w stratach). Komplementariusz może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy komplementariusza został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie jego udziału. W przypadku spółki komandytowo-akcyjnej, komplementariusz i akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki – o ile statut nie stanowi inaczej – proporcjonalnie do swoich wkładów wniesionych do spółki (art. 147 § 1 Uchwały walnego zgromadzenia w sprawach podziału zysku za rok obrotowy w części przypadającej komplementariuszom wymagają, pod rygorem nieważności, zgody większości komplementariuszy, natomiast w części przypadającej akcjonariuszom – wszystkich komplementariuszy. Poza tym, komplementariuszowi niepozbawionemu prawa prowadzenia spraw spółki, który pobiera wynagrodzenie z tytułu reprezentacji spółki oraz prowadzenia jej spraw, nie przysługuje udział w zysku spółki w części odpowiadającej wkładowi jego pracy do spółki. Zapisy w księgach Jeśli spółka osobowa nie poniesie w danym roku obrotowym straty bilansowej (>patrz ramka), a wygenerowanego zysku nie przeznaczy np. na: - pokrycie straty poniesionej w latach poprzednich (Wn „Rozliczenie wyniku finansowego", Ma „Rozliczenie wyniku finansowego" (strata bilansowa za poprzednie lata), - podwyższenie kapitału podstawowego (Wn „Rozliczenie wyniku finansowego", Ma „Kapitał podstawowy" (kapitał wspólników), - utworzenie/powiększenie kapitału zapasowego (rezerwowego) (Wn „Rozliczenie wyniku finansowego", Ma „Pozostałe kapitały własne" (kapitał zapasowy, kapitał rezerwowy), - zwiększenie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (Wn „Rozliczenie wyniku finansowego", Ma „Fundusze specjalne" (zakładowy fundusz świadczeń socjalnych), - wypłatę nagród dla pracowników (Wn „Rozliczenie wyniku finansowego", Ma „Rozrachunki z pracownikami" (rozrachunki z tytułu wynagrodzeń), – zysk ten może być przeznaczony na wypłaty na rzecz wspólników. Wówczas, operacje gospodarcze związane z tym zdarzeniem wymagają następującego ujęcia w księgach rachunkowych spółki osobowej (roku obrotowego następującego po roku, za który sporządzono sprawozdanie finansowe): 1. Przeksięgowanie zysku bilansowego w celu jego podziału (w dacie zatwierdzenia sprawozdania finansowego) Wn „Wynik finansowy" Ma „Rozliczenie wyniku finansowego" 2. Przeznaczenie zysku bilansowego do wypłaty na rzecz wspólników (w dacie podjęcia uchwały o sposobie podziału zysku, wykazanego w zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym) Wn „Rozliczenie wyniku finansowego" Ma „Pozostałe rozrachunki" (rozrachunki ze wspólnikami) 3. Wypłata udziału w zysku bilansowym poszczególnym wspólnikom Wn „Pozostałe rozrachunki" (rozrachunki ze wspólnikami) Ma „Rachunki bankowe" Stratę pokryją przyszłe zyski bądź dopłaty wspólników Pokrycie straty w spółce osobowej może nastąpić: - niepodzielonym zyskiem z lat ubiegłych: Wn „Rozliczenie wyniku finansowego" (niepodzielony zysk z lat ubiegłych), Ma „Rozliczenie wyniku finansowego"; - zyskiem lat przyszłych: Wn „Rozliczenie wyniku finansowego" (zysk lat następnych), Ma „Rozliczenie wyniku finansowego"; - wpłatami gotówkowymi wspólników spółki Wn „Pozostałe rozrachunki", Ma „Rozliczenie wyniku finansowego" oraz równolegle Wn „Rachunki bankowe", Ma „Pozostałe rozrachunki"; - kapitałem podstawowym Wn „Kapitał podstawowy" (kapitał wspólników – spółki: cywilna, jawna, partnerska, komandytowa; kapitał zakładowy – spółka komandytowo-akcyjna; w tym drugim przypadku wartość kapitału – po jego obniżeniu – nie może spaść poniżej 50 tys. zł), Ma „Rozliczenie wyniku finansowego"; - kapitałem zapasowym/rezerwowym Wn „Pozostałe kapitały własne" (kapitał zapasowy, kapitał rezerwowy), Ma „Rozliczenie wyniku finansowego". Organem zatwierdzającym roczne sprawozdanie finansowe i podejmującym uchwałę o podziale wygenerowanego w danym roku obrotowym zysku są wspólnicy (w przypadku spółek: cywilnej, jawnej, partnerskiej i komandytowej) lub zwyczajne walne zgromadzenie (w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej). Z wyniku na jego rozliczenie Zysk bilansowy spółki pozostaje do chwili zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego na koncie „Wynik finansowy". Saldo kredytowe tego konta przenoszone jest na konto „Rozliczenie wyniku finansowego" w momencie zatwierdzenia sprawozdania finansowego. Natomiast rozliczenie konta „Rozliczenie wyniku finansowego" ma miejsce dopiero po powzięciu uchwały o podziale zysku (do tego czasu, wynik finansowy za poprzedni rok obrotowy widnieje na tym koncie jako „Niepodzielony zysk z lat ubiegłych", natomiast w pasywach bilansu figuruje w kapitale własnym jako „Zysk z lat ubiegłych"). Zaliczka na przyszłe profity W spółkach osobowych mogą być wypłacane wspólnikom w ciągu roku obrotowego zaliczki na poczet przyszłego zysku. Zmniejszają one kwotę do wypłaty, przypadającą po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za ten rok (pod warunkiem, że spółka osiągnęła zysk bilansowy) >patrz tabela. Prezentacja w bilansie Pobrane przez wspólników w ciągu roku obrotowego zaliczki na poczet zysku (podobnie jak np.: wydatki na cele prywatne wspólników czy uregulowane w ich imieniu zaliczki na podatek dochodowy, składki ZUS, o ile nie obciążyły one kosztów działalności spółki) traktowane są na dzień bilansowy jako rozrachunki o charakterze trwałym i rozliczane – jeżeli nie zostaną zwrócone przez wspólników – z kapitałem podstawowym spółki (kapitałem wspólników). Korygują one wartość tego kapitału. Zmiany o charakterze trwałym należy odróżnić od zmian przejściowych, podlegających w najbliższym okresie rozliczeniu (będących konsekwencją realizowanych przez wspólników na co dzień obrotów gotówkowych dotyczących transakcji z kontrahentami-dostawcami i odbiorcami oraz bieżących wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem firmy, np. w zakresie rozliczeń delegacji służbowych wspólników). Saldo (debetowe lub kredytowe) rozrachunków przejściowych na koncie „Pozostałe rozrachunki" (rozrachunki ze wspólnikami) pozostaje na dzień bilansowy na tym koncie (nie podlega przerachowaniu). W bilansie ujmowane jest po stronie aktywów (aktywa obrotowe) lub pasywów (zobowiązania i rezerwy na zobowiązania), jako „Inne należności (zobowiązania) krótkoterminowe". Gdy wypłacone w ciągu roku obrotowego zaliczki na poczet zysku przewyższają wygenerowany przez spółkę osobową zysk (lub pogłębiają poniesioną przez nią stratę), wówczas nadwyżkę zaliczek ponad wartość osiągniętego zysku (lub całą ich wartość, w przypadku wykazania straty) należy – na dzień bilansowy – ująć w aktywach bilansu pod pozycją „Należne wpłaty na kapitał podstawowy". Natomiast pozostające na koniec danego roku obrotowego saldo debetowe konta „Pozostałe rozrachunki" (rozrachunki ze wspólnikami), do kwoty wypracowanego zysku, przysługującego poszczególnym wspólnikom, prezentowane jest w pasywach bilansu pod pozycją kapitału własnego: „Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna)". ?

Wyjaśnienie poszczególnych pozycji bilansu Pasywa Pasywa przedstawiane są z reguły po prawej stronie bilansu. Charakteryzują one źródła finansowania aktywów, czyli pokazują skąd przedsiębiorstwo pozyskało środki finansowe na zakup aktywów. Jak wspomnieliśmy powyżej, pasywa dzielą się na dwie podstawowe grupy: kapitał własny i kapitał obcy. Kapitał własny Kapitał (fundusz) własny jest pozycją niejednolitą. Wyodrębnia się tu różne pod względem źródeł pochodzenia i możliwości wykorzystania pozycje: Kapitał podstawowy Kapitał podstawowy jest najistotniejszym kapitałem własnym. W spółkach akcyjnych nazywany jest kapitałem zakładowym. Jago wysokość jest ustalona w umowie spółki i wpisana w rejestrze sądowym. Jest to w pewnym sensie wkład właścicieli spółki, którzy wnoszą oni w momencie zakładania przedsiębiorstwa, aby miało ono środki do rozpoczęcia działalności. Może on być wniesiony w postaci gotówki, bądź np. środków trwałych takich jak maszyny bądź nieruchomości. W przypadku gdy wniesienie następuje w postaci niegotówkowej mówi się, że kapitał podstawowy został wniesiony aportem. Ze względu na jego charakter, kapitał podstawowy nazywany jest często kapitałem początkowym, bądź zakładowym Należne wpłaty na kapitał podstawowy Należne wpłaty na kapitał podstawowy należy rozumieć jako zadeklarowane, ale nie wniesione wpłaty. Wielkość kapitału podstawowego wpisana jest do rejestru, zdarza się jednak, że właściciele pomimo swoich deklaracji nie wnoszą do spółki pełnej wartości kapitału, lub robią to w ratach. W bilansie należy jednak wykazać taką ilość kapitału podstawowego, jaka została wpisana w rejestrze sądowym. W tej sytuacji powstaje pozycja należne wpłaty na kapitał podstawowy. Ujmowane są one w bilansie jako wartość ujemna. Obniżają wielkość kapitału podstawowego, który obejmuje zarówno kapitał rzeczywiście opłacony jak i jedynie zdeklarowany. Akcje własne Akcje własne również są wartością ujemną obniżającą kapitał własny. Są to akcje firmy skupione przez nią samą od akcjonariuszy. Skupując akcje od ich posiadaczy, spółka niejako oddaje im wpłacony przez nich kapitał podstawowy, dlatego aby w bilansie wykazać jego odpowiednią ilość należy wykazać takie akcje jako wartość ujemną. Jako generalna zasada, posiadanie akcji własnych przez spółkę jest zabronione przez prawo, gdyż mogłaby ona próbować manipulować kursem swoich akcji poprzez ich zakupy i sprzedaż. Kodeks spółek handlowych dopuszcza jednak skupowanie akcji własnych przez spółkę w konkretnych przypadkach1, np. jeżeli akcje te mają zostać rozdane pracownikom lub umorzone czyli zlikwidowane. Kapitał zapasowy Kapitał zapasowy powstaje na dwa sposoby: Z nadwyżki ceny sprzedaży nad wartością nominalną akcji. Jeżeli spółka posiada kapitał podstawowy w wysokości to jeżeli, aby go zebrać wyemitowała akcji, to wartość nominalna akcji wynosi 10 zł. Kapitał podstawowy = x 10 = zł. Jeżeli natomiast spółka sprzedałaby swoje akcje po 12 złotych to suma kapitału pozyskanego w ten sposób wynosiłaby Z czego tworzyłoby kapitał podstawowy (zgodnie z zapisem w rejestrze sądowym), pozostałem natomiast tworzyłoby kapitał zapasowy. W trakcie działania spółki, kapitał zapasowy zwiększany jest co roku przez zatrzymywaną przez spółkę część zysku netto. Każdego roku, w którym spółka wypracuje zysk, podejmowana jest decyzja co z nim zrobić. Można go wypłacić właścicielom firmy w postaci dywidendy, lub zatrzymać w firmie i wykorzystać w jej działalności i rozwoju. Ta zatrzymana część zysku będzie właśnie zwiększała kapitał zapasowy. Kapitał z aktualizacji wyceny Kapitał z aktualizacji wyceny powstaje w skutek przeszacowania środków trwałych i inwestycji długoterminowych. Aktualizacja ta odbywa się ze względu na urzędowe zarządzenia mające na celu urealnienie wartości środków trwałych posiadanych przez przedsiębiorstwa. Jest to pozycja typowo rozliczeniowa. Raz na jakiś czas Ministerstwo Finansów wylicza na podstawie inflacji, wzrost wartości poszczególnych rodzajów środków trwałych i publikuje przeliczniki, przy pomocy których spółki podnoszą wartość swoich środków trwałych aby ich wartość była bardziej zbliżona do wartości rynkowej. W sytuacji wzrostu wartości aktywów, aby zachować zasadę bilansowania wzrost ich wartości wykazuje się z drugiej strony bilansu jako kapitał z aktualizacji wyceny. Kapitały rezerwowe Kapitały rezerwowe mogą być tworzone przez spółki akcyjne na pokrycie szczególnych strat lub zobowiązań. Zysk (strata) z lat ubiegłych Wypracowawszy zysk, firma podejmuje decyzję, co zamierza z nim zrobić. Może go wypłacić akcjonariuszom w fromie dywidendy lub zatrzymać i wykorzystać do finansowania swojej działalności. Jeżeli firma nie podejmie decyzji co zrobić z zyskiem z roku poprzedzającego ten, na który stworzony jest bilans, wynik ten figuruje w pozycji zysk (strata) z lat ubiegłych aż do momentu podjęcia decyzji. Zysk (strata) netto Osobno, w pozycji zysk (strata) netto, pokazywany jest wynik z danego roku obrotowego. Pozycja ta występuje w zasadzie w każdym bilansie, gdyż decyzje o podziale zysku zapadają z reguły w roku następującym, po roku którego dotyczy bilans. Na dzień bilansowy, nie ma więc jeszcze decyzji o podziale zysku. Pozycja ta wydzielona jest osobno z pozycji zysk (strata) z lat ubiegłych w celach informacyjnych. Odpisy z zysku w ciągu roku obrotowego Odpisy z zysku w ciągu roku obrotowego ukazują wysokość wypłaconych ewentualnych zaliczek na dywidendy. Wielkość ta obniża wartość kapitału własnego, dlatego też jest prezentowana z minusem. Działa to następująco: Jeżeli akcjonariusze postanowią o wypłacie dywidendy z zysku z danego roku przed końcem tego roku, podejmują odpowiednią uchwałę. Spółka wypłaca im zaliczkę na dywidendę. Aby przedstawić ją odpowiednio w bilansie i zaznaczyć iż jest to dywidenda dotycząca tego roku, oraz aby utrzymać przejrzystość bilansu, zamiast obniżać zysk o wypłaconą zaliczkę, spółka prezentuje ją jako wartość ujemną w kapitałach własnych, obniżając ich wartość ale utrzymując czytelność zapisu - nie są wymagane dodatkowe wyjaśnienia aby każdy mógł się zorientować jakie zdarzenia zaszły w spółce. Zobowiązania i rezerwowy na zobowiązania Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania to kapitały obce, które będzie trzeba oddać, a które firma wykorzystuje do finansowania swojej działalności. Podstawowymi pozycjami są tu: rezerwy na zobowiązania, zobowiązania długoterminowe, zobowiązania krótkoterminowe, rozliczenia międzyokresowe, Wyjaśnianie poszczególny pozycji tej części bilansu poprzedzimy wyjaśnieniem terminu zobowiązania. W skrócie, zobowiązania to wszystkie długi, głównie pieniężne, które nasza firma musi zapłacić swoim kontrahentom bądź innym podmiotom, w związku ze zdarzeniami zaistniałymi w przeszłości. Zobowiązania są czymś odwrotnym do należności. Wyobraźmy sobie, że dokonujemy zakupu jakiegoś towaru. Sprzedający dostarcza nam towar. My otrzymujemy fakturę z kwotą jaką mamy zapłacić oraz terminem płatności np. za 30 dni. Jesteśmy zobowiązani do zapłaty za dostarczony towar najpóźniej za 30 dni - mamy wobec naszego kontrahenta dług. Takie długi nazywamy właśnie zobowiązaniami. Zobowiązania długoterminowe Zobowiązania długoterminowe obejmują zobowiązania o terminie zapadalności powyżej 12 miesięcy. Zalicza się tu przede wszystkim długoterminowe kredyty i pożyczki, obligacje i inne zobowiązania z tytułu emisji długoterminowych dłużnych papierów wartościowych. Zaciągnięte kredyty też bowiem są zobowiązaniami, w których otrzymujemy od banku gotówkę i zobowiązujemy się do jej zwrotu w terminie późniejszym. Zobowiązania krótkoterminowe Zobowiązania o terminie spłaty poniżej jednego roku zaliczane są do zobowiązań krótkoterminowych. Jest to obszerna grupa obejmująca zobowiązania z tytułu dostaw i usług, z tytułu wynagrodzeń, podatków, ceł, ubezpieczeń, kredytów i pożyczek, z tytułu emisji krótkoterminowych papierów wartościowych, zobowiązań wekslowych, otrzymanych zaliczek na dostawy oraz innych zobowiązań. Rezerwy na zobowiązania Rezerwy na zobowiązania tworzy się aby uwzględnić w sprawozdaniu finansowym koszty, które dotyczą danego roku obrachunkowego, ale jeszcze nie powstały, można je jednak przewidzieć z dużym prawdopodobieństwem oraz oszacować ich wielkość. Rezerwy tworzy się np. z tytułu oczekiwanych strat wynikających ze zwrotów gwarancyjnych towarów i produktów, strat wynikających z udzielonych poręczeń i operacji kredytowych lub skutków toczącego się postępowania sądowego. Tworzy się również szacowaną metodami aktuarialnymi rezerwę na świadczenia emerytalne. Weźmy za przykład zwroty gwarancyjne: Jeżeli firma sprzedaje produkty w ciągu roku z gwarancją na 12 miesięcy, część tych produktów zostanie zwrócona jako zwroty gwarancyjne w roku kolejnym. Zwroty te będą jednak dotyczyły sprzedaży z roku danego. Aby ująć odpowiednio koszty przyszłych napraw/zwrotów gwarancyjnych dotyczących sprzedaży tegorocznej, firma szacuje (z reguły na podstawie doświadczeń z lat poprzednich) wielkość rezerwy na dane koszty i księguje ją w danym roku obrotowym. Innym przykładem może być również zakup produktów lub usług pod koniec roku, na które kontrahent wystaw nam fakturę dopiero w styczniu. Aby odpowiednio zakwalifikować koszty do okresu, w którym odbył się zakup, tworzymy rezerwę na zobowiązania. Rozliczenia międzyokresowe (pasywne) Do rozliczeń międzyokresowych (pasywnych) zalicza się ujemną wartość firmy, przychody przyszłych okresów oraz inne długo- i krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe. W przeciwieństwie do rozliczeń międzyokresowych aktywnych, te rozliczenia międzyokresowe dotyczą kosztów, które nie zostały jeszcze poniesione, natomiast znamy ich przewidywaną wartość i termin. Na przykład jeżeli jakaś spółka wykonuje dla nas usługę, na którą wystawi nam fakturę pod koniec wykonania, a wykonanie rozciąga się na wiele miesięcy, nieprawidłowym byłoby ujmowanie w koszty całej kwoty, w momencie otrzymania faktury, gdyż usługa dotyczyła dłuższego okresu czasu a nie jednego miesiąca. Aby odpowiednio dopasować wielkość kosztu do konkretnych miesięcy, firma co miesiąc tworzy rezerwę w wysokości kosztu przypadającego na dany miesiąc, w korespondencji z kosztem. Następnie w momencie otrzymania faktury, spółka księguje ja w korespondencji z rezerwą zamiast z rachunkiem wyników, unikając w ten sposób zniekształcenia, które wynikłoby, gdyby cały koszt ujęty był w jednym miesiącu.

Przekształcenie spółdzielni w spółkę z o.o. z przykładu 1 obligowało spółdzielnię do zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień poprzedzający przekształcenie, a następnie otwarcia ich na dzień przekształcenia już przez spółkę. Spółdzielnia przygotowała zeznanie CIT-8 za okres od 1 stycznia 2014 r. do 10 grudnia 2014 r.

Pytanie: Niewpłacone i niewniesione wkłady przewidziane umową spółki wykazuje się – przed zmianami – w pasywach bilansu w pozycji: „Należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna)". Po nowelizacji w aktywach – „Należne wpłaty na kapitał (fundusz) podstawowy" w wartości dodatniej. Czy inny sposób prezentacji należnych wpłat na kapitał (fundusz) podstawowy stanowi zmianę polityki rachunkowości i wymaga retrospektywnego przekształcenia danych porównawczych? Odpowiedź Zmieniony sposób prezentacji w bilansie zadeklarowanych, lecz niewniesionych wkładów kapitałowych wynika bezpośrednio ze zmiany ustawy o rachunkowości i trudno uznać to za zmianę zasad (polityki) rachunkowości. Moim zdaniem jednostka prezentująca po zmianie należne wpłaty na kapitał podstawowy w aktywach bilansu (jako wielkość dodatnią) nie ma obowiązku zmiany prezentacji danych porównawczych za rok poprzedni. Uzasadnienie Według nowego wzoru bilansu w pozycji C aktywów wykazuje się jako „Należne wpłaty na kapitał (fundusz) podstawowy" zadeklarowane, lecz niewniesione na dzień bilansowy wkłady kapitałowe – rzeczowe i finansowe w spółkach kapitałowych oraz w spółkach osobowych. Przed nowelizacją ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - dalej - zadeklarowane, lecz niewniesione na dzień bilansowy wkłady kapitałowe (rzeczowe i finansowe) w spółkach kapitałowych oraz osobowych wykazywane były w pozycji pasywów bilansu „Należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna)". Zmieniony sposób prezentacji w bilansie zadeklarowanych, lecz niewniesionych wkładów kapitałowych wynika bezpośrednio ze zmiany ustawy o rachunkowości i trudno uznać to za zmianę zasad (polityki) rachunkowości, gdyż jednostki sporządzające swoje sprawozdanie finansowe wg załącznika nr 1 do nie miały w tym zakresie żadnej możliwości wyboru. Dlatego, moim zdaniem, jednostka prezentująca po zmianie ustawy o rachunkowości należne wpłaty na kapitał podstawowy w aktywach bilansu (jako wielkość dodatnią) nie ma obowiązku zmiany prezentacji danych porównawczych za rok poprzedni, gdy zadeklarowane, lecz niewniesione wkłady kapitałowe wykazywane były w pasywach bilansu jako wielkość ujemna. Podobna sytuacja dotyczy zresztą udziałów lub akcji własnych. Należy jednak zauważyć, że jednostka, która wcześniej prezentowała należne wkłady na kapitał (fundusz) podstawowy w kapitałach własnych jako wartość ujemną, w wyniku przesunięcia tej pozycji do aktywów zwiększyła swoją sumę bilansową. Powyższa zmiana może także wpłynąć na analizę wskaźnikową, tzn. na wskaźniki wykorzystujące sumę bilansową, np. na wskaźnik rentowności aktywów i obliczane na podstawie wartości kapitałów własnych, na wskaźnik zadłużenia kapitału własnego czy też wskaźnik rentowności kapitału własnego. Jak wynika z Krajowego Standardu Rachunkowości nr 7 „Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym – ujęcie i prezentacja", stanowiącego załącznik do komunikatu nr 5 ministra finansów z 30 grudnia 2015 r. w sprawie ogłoszenia uchwały Komitetu Standardów Rachunkowości w sprawie przyjęcia znowelizowanego Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 7, użyteczność danych sprawozdawczych liczbowych, jak i opisowych wykazanych w poszczególnych elementach składowych sprawozdania finansowego za rok obrotowy wzrasta, jeżeli użytkownik tego sprawozdania może dane sprawozdawcze zestawić z odpowiednimi danymi porównawczymi za poprzedni rok obrotowy. Z tego też względu, dla porównywalności danych, można moim zdaniem zaprezentować przekształcone dane porównawcze w odrębnej kolumnie bilansu według jednego z wzorów podanych w punkcie KSR nr 7, wykazując należne lecz niewniesione wkłady kapitałowe, jeżeli jest to pozycja istotna, w aktywach bilansu, podobnie jak w sprawozdaniu za rok bieżący.

Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Kapitał (fundusz) własny, Kapitał (fundusz) podstawowy, Należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna) and more. Czy trzeba podjąć jakieś szczególne kroki, np. ogłosić upadłość, jeśli kapitał (fundusz) własny spółki z jest ujemny? Co to oznacza dla spółki? RADA Ujemny kapitał oznacza zagrożenie kontynuacji działalności spółki. Gdy strata przewyższa sumę kapitałów zapasowego i rezerwowego oraz połowę kapitału zakładowego, zarząd jest zobligowany do zwołania zgromadzenia wspólników w celu powzięcia uchwały dotyczącej dalszego istnienia spółki. UZASADNIENIE Kapitał własny należy wykazać w bilansie w wartości nominalnej według stanu na dzień bilansowy. Kapitał (fundusz) własny wartościowo jest równy aktywom netto, czyli aktywom jednostki pomniejszonym o zobowiązania. Źródłem pochodzenia kapitałów własnych są pierwotne wkłady właścicieli, zysk netto z roku bieżącego, zyski zatrzymane z lat poprzednich i rezerwy. Struktura kapitału własnego przedstawiona w bilansie kształtuje się następująco: • kapitał (fundusz) podstawowy, • należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna), • udziały (akcje) własne (wielkość ujemna), • kapitał (fundusz) zapasowy, • kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny, • pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe, • zysk (strata) z lat ubiegłych, • zysk (strata) netto, • odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna). Jeśli wynik finansowy jest dodatni, wartość kapitału własnego rośnie, maleje zaś, gdy wynik jest ujemny. Ujemny kapitał własny wskazuje na zagrożenie kontynuacji działalności spółki. Jeżeli bilans wykaże stratę przewyższającą sumę kapitałów zapasowego i rezerwowego oraz połowę kapitału zakładowego, zarząd jest obowiązany niezwłocznie zwołać zgromadzenie wspólników w celu powzięcia uchwały dotyczącej dalszego istnienia spółki - zgodnie z art. 233 § 1 W takiej sytuacji wspólnicy mogą podjąć decyzję o pokryciu straty z dopłat. Jest to możliwe pod warunkiem, że umowa spółki to przewiduje i zgromadzenie wspólników podjęło uchwałę w tej sprawie. Jeżeli kolejne wyniki finansowe nadal będą wykazywały stratę, to zarząd może nawet zdecydować o przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w oparciu o uchwałę o rozwiązaniu spółki powziętą przez wspólników w trybie art. 270-290 Likwidacja spółki, czyli wykreślenie jej z rejestru, nastąpi dopiero po przeprowadzeniu procedury likwidacyjnej, a nie z chwilą podjęcia uchwały przez wspólników. Ujemny kapitał może również doprowadzić do niewypłacalności spółki. W takim przypadku może również nastąpić ogłoszenie upadłości przez wierzycieli spółki. Ogłoszenie upadłości jest możliwe jedynie po spełnieniu wszystkich warunków określonych w Prawie upadłościowym i naprawczym. Do najważniejszych z nich należą następujące przesłanki: • spółka przestaje regulować zobowiązania, ponieważ jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, • majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego. • art. 3 ust. 1 pkt 29 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2008 r. Nr 223, poz. 1466 • art. 10-17, art. 20-25 ustawy z 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze - Nr 60, poz. 535; z 2008 r. Nr 116, poz. 731 • art. 177-179, 231, art. 233 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych - Nr 94, poz. 1037; z 2008 r. Nr 118, poz. 747 Maryla Piotrowska główna księgowa z licencją MF Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Należne wpłaty Kapitał akcyjny R-k bankowy na poczet kapitału Kasa 100000 80000 100000 80000 100000. 20000 Sk -20000 Sk 100000 100000 80000; Pożyczki zaciągnięte, otrzymane, krótkoterminowe i długoterminowe, udzielone pożyczki krótkoterminowe.

Wynik netto = Aktywa trwałe + Aktywa obrotowe – Kapitał zakładowy – Zobowiązania Wynik netto = 280 000 + 120 000 – 250 000 – 100 000 = 50 000 zł Wariant 2 Wiedząc, że suma bilansowa wynosi 400 000 zł, można na początku znaleźć wartość Aktywów obrotowych: Aktywa obrotowe = suma bilansowa – Aktywa trwałe Aktywa obrotowe = 400 000 – 260 000 = 140 000 zł Następnie możemy znaleźć kwotę Wynik netto: Wynik netto = Aktywa trwałe + Aktywa obrotowe – Kapitał zakładowy – Zobowiązania Wynik netto = 260 000 + 140 000 – 280 000 – 140 000 = -20 000 zł Wariant 3 Wiedząc, że suma bilansowa wynosi 400 000 zł, można na początku znaleźć wartość Kapitał zakładowy: Kapitał zakładowy = suma bilansowa – Wynik netto – Zobowiązania Kapitał zakładowy = 400 000 – 60 000 – 90 000 = 250 000 zł Następnie możemy znaleźć kwotę Aktywa trwałe: Aktywa trwałe = Kapitał Zakładowy + Wynik netto + Zobowiązania – Aktywa obrotowe Aktywa trwałe = 250 000 + 60 000 + 90 000 – 200 000 = 200 000 zł Przykład 4 Załóżmy, że spółka X na dzień posiada następujące składniki majątku i źródło ich finansowania o wartości: Zadanie do wykonania: Sporządzić uproszczony bilans spółki Rozwiązanie: Przykład 5 Załóżmy, że spółka X na dzień posiada następujące składniki majątku i źródło ich finansowania o wartości: Zadanie do wykonania: Ustalenie wartości Aktywów trwałych z podziałem na: Wartość niematerialna i prawna Rzeczowe aktywa trwałe Należności długoterminowe Inwestycje długoterminowe Ustalenie wartości Aktywów obrotowych z podziałem na: Zapasy Należności krótkoterminowe Inwestycje krótkoterminowe Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe Ustalenie wartości zasobów majątkowych ogółem Sporządzić uproszczony bilans spółki Rozwiązanie: Ustalenie wartości Aktywów trwałych z podziałem na: Wartość niematerialna i prawna Rzeczowe aktywa trwałe Należności długoterminowe Inwestycje długoterminowe Z powyższego rysunku wynika, że Aktywa trwałe równa się 240 300 zł, ponieważ suma poniższych podkategorii wynosi: Wartość niematerialna i prawna = 54 600 zł Rzeczowe aktywa trwałe = 117 150 zł Należności długoterminowe = 0 zł Inwestycje długoterminowe = 68 550 zł Ustalenie wartości Aktywów obrotowych z podziałem na: Zapasy Należności krótkoterminowe Inwestycje krótkoterminowe Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe Z powyższego rysunku wynika, że Aktywa obrotowe równa się 446 925 zł, ponieważ suma poniższych podkategorii wynosi: Zapasy = 280 050 zł Należności krótkoterminowe = 42 000 zł Inwestycje krótkoterminowe = 124 875 zł Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe = 0 zł Ustalenie wartości zasobów majątkowych ogółem Aktywa trwałe + Aktywa obrotowe = 240 300 + 446 925 = 687 225 zł Sporządzić uproszczony bilans spółki Przykład 6 Załóżmy, że spółka X na dzień posiada następujące składniki majątku i źródło ich finansowania o wartości: Zadanie do wykonania: Na podstawie powyższych informacji sporządzić uproszczony bilans Rozwiązanie: Na początku można znaleźć sumę bilansową na postawie danych zawartych w tabeli „Nazwa składników majątku”, dodając wszystkie pozycje. Suma bilansowa = 5000+20000+18000+50000+250000+80000+40000 = 463000 zł Wiedząc sumę bilansową, możemy na podstawie struktury % zawartej w tabeli „Źródła finansowania majątku” znaleźć kwoty poszczególnych składników przemnażając sumę bilansową przez każdy wskaźnik procentowy. Po przemnożeniu dostaniemy wynik jak niżej: Sumując wszystkie kwoty z poniższej tabeli dostaniemy wartość 463 000 zł, która równa się wartości sumy bilansowej, co oznacza, że źródło finasowania majątku policzyliśmy dobrze. A teraz możemy sporządzić uproszczony bilans Mam nadzieje, że wszystko było jasne. Jeżeli są jakieś pytania to proszę zadawać w komentarzach. Dziękuję za wsparcie i życzę miłego dnia 🙂 [1] Halina Soczówka: Bilans jako statyczny rachunek majątku i kapitału. W: Podstawy Rachunkowości: aspekty teoretyczne i praktyczne. Bronisław Micherda (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 92. [2] E. M. Walińska, Bilans jako fundament sprawozdawczości finansowej w kontekście zmian współczesnej rachunkowości, Oficyna Wolters Kluwer business, Warszawa 2009, s. 43. ^{Należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna) III. Należności III. Udziały (akcje) własne wielkość długoterminowe ujemna) IV. Inwestycje IV.}

Dopłaty do kapitału są sposobem na dofinansowanie spółki przez wspólników. Mogą one służyć dokapitalizowaniu spółki lub być przeznaczone na pokrycie straty. Uchwalenie i wniesienie dopłat pociąga za sobą obowiązek ewidencyjny w księgach spółki wnoszącej, jak i otrzymującej dopłaty. Kwestię dopłat wnoszonych przez wspólników regulują przepisy art. 177-179 Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z jego postanowieniami obowiązek uiszczenia dopłat przez wspólników powinien wynikać z umowy spółki. Powinny być one nakładane i uiszczane równomiernie w stosunku do posiadanych udziałów. W celu dokonania dopłat do kapitału wspólnicy (akcjonariusze) muszą podjąć odpowiednią uchwałę w tej sprawie, w której określą kwoty oraz terminy wpłat. Jeśli wspólnik nie uiści dopłaty w określonym terminie, obowiązany jest do zapłaty odsetek ustawowych. Dopłaty mogą być wnoszone w celu powiększenia majątku spółki lub pokrycia strat bilansowych i mogą mieć wyłącznie charakter pieniężny. Zasadniczo dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, pod warunkiem że nie są wymagane na pokrycie straty wykazywanej w sprawozdaniu finansowym. Zwrot dopłat może nastąpić po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia o zamierzonym zwrocie w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki. Warunkiem zwrotu wniesionych przez wspólników dopłat jest podjęcie przez zgromadzenie wspólników odpowiedniej uchwały w tej sprawie. Dopłaty w księgach rachunkowych Dopłaty ujmuje się w księgach rachunkowych zgodnie z zasadą memoriału, czyli w dniu powzięcia uchwały. Do ewidencji dopłat wspólników służy konto „Kapitał rezerwowy z dopłat wspólników”. Po stronie debetowej tego konta ewidencjonuje się kwoty, które zostały już wykorzystane zgodnie z podjętą uchwałą, a także zwrot niewykorzystanych dopłat. Po stronie kredytowej wykazywana jest wartość uchwalonych dopłat wspólników. W sprawozdaniu finansowym, zgodnie z art. 36 ust. 2e ustawy o rachunkowości, równowartość dopłat należy wykazać w odrębnej pozycji pasywów bilansu (kapitał rezerwowy z dopłat wspólników) jako składnik kapitału własnego, dopóki ten nie zostanie użyty w sposób uzasadniający jego odpisanie. Uchwalone, lecz nie wniesione dopłaty wykazuje się w dodatkowej pozycji kapitałów własnych „Należne dopłaty na poczet kapitału rezerwowego (wielkość ujemna)”. U wnoszącego dopłaty stanowią koszty finansowe księgowane w korespondencji z kontem rozrachunkowym. Dopłaty wyrażone w walucie obcej należy przeliczyć na złotówki, przyjmując następujące kursy: • w dniu podjęcia uchwały - średni kurs NBP obowiązujący w tym dniu (ewentualnie z dnia poprzedzającego - według przepisów podatkowych), • w dniu otrzymania dopłat - kurs kupna banku, z którego usług spółka korzysta (spółka otrzymująca), • w dniu przekazania dopłat - kurs sprzedaży banku, z którego usług spółka korzysta (spółka przekazująca). Uchwalone i wniesione dopłaty muszą zostać zaewidencjonowane w księgach zarówno spółki wnoszącej, jak i spółki otrzymującej. Przykład 1 Wspólnicy spółki z podjęli uchwałę o wniesieniu dopłat w celu dokapitalizowania majątku spółki. Wspólnik A zobowiązany został do wniesienia dopłaty w kwocie 25 000 zł, wspólnik B - 20 000 zł, wspólnik C - 15 000 zł. Wszystkie dopłaty zostały wpłacone w terminie. Ewidencja księgowa w spółce otrzymującej: 1. Podjęcie uchwały o dokonaniu dopłat: Wn „Należne wpłaty na poczet kapitału” 60 000 - w analityce imienne konta wspólników Ma „Kapitał rezerwowy z dopłat” 60 000 2. Wpływ dopłat na rachunek bankowy: Wn „Rachunek bankowy” 60 000 Ma „Należne wpłaty na poczet kapitału” 60 000 - w analityce imienne konta wspólników W przypadku podjęcia uchwały o zwrocie otrzymanych dopłat ewidencja przebiegać będzie następująco: 3. Podjęcie uchwały o zwrocie dopłat: Wn „Kapitał rezerwowy z dopłat” 60 000 Ma „Rozrachunki z tytułu dopłat” 60 000 - w analityce imienne konta wspólników 4. Zwrot dopłat: Wn „Rozrachunki z tytułu dopłat” 60 000 - w analityce imienne konta wspólników Ma „Rachunek bankowy” 60 000 Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Ewidencja księgowa w spółce wpłacającej Na przykładzie wspólnika A 1. Podjęcie uchwały o dokonaniu dopłat: Wn „Koszty finansowe” 25 000 Ma „Rozrachunki z tytułu dopłat” 25 000 2. Przekazanie dopłat: Wn „Rozrachunki z tytułu dopłat” 25 000 Ma „Rachunek bankowy” 25 000 3. Uchwała o zwrocie dopłat: Wn „Rozrachunki z tytułu dopłat” 25 000 Ma „Przychody finansowe” 25 000 4. Otrzymanie zwróconych dopłat na rachunek bankowy: Wn „Rachunek bankowy” 25 000 Ma „Rozrachunki z tytułu dopłat” 25 000 Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Przykład 2 W 2007 r. spółka z poniosła stratę bilansową w wysokości 45 000 zł. Zwyczajne zgromadzenie wspólników podjęło uchwałę o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego oraz o pokryciu straty z dopłat wspólników. Uchwalono, że wspólnik A wniesie dopłatę w wysokości 25 000 zł, natomiast wspólnik B - 20 000 zł. Dopłaty zostały wniesione w terminie i nie podlegają zwrotowi. Ewidencja księgowa w spółce otrzymującej: 1. Podjęcie uchwały o dokonaniu dopłat: Wn „Należne wpłaty na poczet kapitału” 45 000 - w analityce imienne konta wspólników Ma „Kapitał rezerwowy z dopłat” 45 000 2. Wpływ dopłat na rachunek bankowy: Wn „Rachunek bankowy” 45 000 Ma „Należne wpłaty na poczet kapitału” 45 000 - w analityce imienne konta wspólników 3. Przeznaczenie dopłaty na pokrycie strat: Wn „Kapitał rezerwowy z dopłat” 45 000 Ma „Rozliczenie wyniku finansowego” 45 000 Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Ewidencja księgowa w spółce wpłacającej Na przykładzie wspólnika A 1. Podjęcie uchwały o dokonaniu dopłat: Wn „Koszty finansowe” 25 000 Ma „Rozrachunki z tytułu dopłat” 25 000 2. Przekazanie dopłat Wn „Rozrachunki z tytułu dopłat” 25 000 Ma „Rachunek bankowy” 25 000 Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Przykład 3 31 marca 2008 r. zagraniczny wspólnik sp. z podjął uchwałę o wniesieniu dopłat w równowartości 3000 euro na pokrycie straty. W polityce rachunkowości spółki zapisano, że do przeliczania wartości wyrażonych w walucie obcej mają zastosowanie przepisy uor. Kurs średni NBP z dnia podjęcia uchwały wynosił 3,52 PLN/EUR. Dopłata została wpłacona 15 kwietnia 2008 r. Kurs kupna banku wynosił tego dnia 3,58 PLN/EUR. Ewidencja księgowa 1. Podjęcie uchwały o dokonaniu dopłat: 3000 euro × 3,52 PLN/EUR = 10 560 zł Wn „Należne wpłaty na poczet kapitału” 10 560 - w analityce imienne konta wspólników Ma „Kapitał rezerwowy z dopłat” 10 560 2. Wpływ dopłat na rachunek bankowy: 3000 euro × 3,58 PLN/EUR = 10 740 zł Wn „Rachunek bankowy” 10 740 Ma „Należne wpłaty na poczet kapitału” 10 560 - w analityce imienne konta wspólników Ma „Kapitał rezerwowy z dopłat” 180 Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Przykład 4 Spółka z jest jedynym udziałowcem w spółce zagranicznej. 31 marca 2008 r. podjęto uchwałę o wniesieniu dopłat w kwocie 10 000 euro w celu pokrycia straty. W polityce rachunkowości spółki zapisano, że do przeliczania wartości wyrażonych w walucie obcej mają zastosowanie przepisy uor. Kurs średni NBP z dnia podjęcia uchwały wynosił 3,45 PLN/EUR. Dopłata została wpłacona 20 kwietnia 2008 r. Kurs sprzedaży banku wynosił tego dnia 3,55 PLN/EUR. Ewidencja księgowa 1. Podjęcie uchwały o dokonaniu dopłat: 10 000 euro × 3,45 PLN/EUR = 34 500 zł Wn „Koszty finansowe” 34 500 Ma „Rozrachunki z tytułu dopłat” 34 500 2. Przekazanie dopłat: 10 000 euro × 3,55 PLN/EUR = 35 500 zł Wn „Rozrachunki z tytułu dopłat” 34 500 Wn „Koszty finansowe” 1 000 Ma „Rachunek bankowy” 35 500 Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Z podatkowego punktu widzenia zarówno wniesienie, jak i zwrot dopłat są neutralne, pod warunkiem że zostaną przeprowadzone zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych. Oznacza to, że otrzymane dopłaty nie stanowią przychodów podatkowych, a ich zwrot nie jest kosztem uzyskania przychodów. Identycznie sytuacja się przedstawia u wnoszącego dopłaty - wniesione dopłaty nie są kosztem uzyskania przychodu, a zwrócone dopłaty nie stanowią przychodu podatkowego w wysokości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia. • art. 177, art. 178 § 2, art. 179 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych - Nr 94, poz. 1037; z 2006 r. Nr 208, poz. 1540 • art. 30, art. 36 ust. 2e ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2006 r. Nr 208, poz. 1540 • art. 12 ust. 4 pkt 3 i pkt 11, art. 16 ust. 1 pkt 53 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - z 2000 r. Nr 54, poz. 654; z 2007 r. Nr 176, poz. 1238 Wioletta Chaczykowska księgowa z licencją MF

5AcmH.

dd15v90qcd.pages.dev/35

dd15v90qcd.pages.dev/87

dd15v90qcd.pages.dev/62

dd15v90qcd.pages.dev/307

dd15v90qcd.pages.dev/286

dd15v90qcd.pages.dev/176

dd15v90qcd.pages.dev/311

dd15v90qcd.pages.dev/90

dd15v90qcd.pages.dev/247

należne wpłaty na kapitał podstawowy